Dag van de eerste ijstraining. Ik had aangegeven dat wij bij de middag training aanwezig waren en dat gaf ons nog even om bij te komen van weer een slechte nacht. Zowel Dennis als ik hebben wakker gelegen van 2 uur ‘s nachts tot 6 uur. Om vervolgens om 7 uur op te moeten staan. Na het ontbijt dus nog maar even een slaapsessie houden om bij de training fris te zijn. Gister in de mall hadden we het moeilijk tussen 2 en 4 uur ‘s middags en dat is precies de trainingstijd deze dag…
Op tijd naar de ijsbaan. Op de kaart zag het er wel “te lopen” uit. Na 45 minuten kwamen we eindelijk aan. Dat gaan we dus anders doen. We waren wel iets omgelopen met het zoeken maar korter dan 30 minuten ga ik niet meer van uit.
Op de ijsbaan aangekomen een warming up gedaan en de kleedkamer in. Zoeken naar een plek. De groep heeft een eigen kleedkamer et eigen plekken. Waag het dus niet op iemand z’n plek te zitten. Toen Dennis een lege plek zag en er wilde zitten werd duidelijk gemaakt dat die voor iemand anders “gereserveerd” is. Wel haalde ze een extra bank erbij odat er voor ons plek is.
Om 14.00 uur startte de ijstraining. De eerste 45 minuten bestond uit oefeningen. Allerlei kracht/uithouding/balans/sprint oefeningen op de schaats. Veel eenbenig. Piitig maar wel leuk. De jongens worden er gewoon tussenin gezet door de trainer om het goede voorbeeld te volgen.
De coach spreekt geen Engels en wil ook geen moeite doen het te begrijpen. 2 Rijders spreken een paar woordjes Engels en daar houden we ons aan vast. Aanwijzingen geeft hij verder niet, maar het ertussen schaatsen en “kopieren” van de andere rijders is ook wel even genoeg. Het team bestaat uit de rijders van net onder het Nationale team. Het zijn de nummer 6, 7, 8 etc van Korea. Pittig niveau dus. Daarnaast zijn er ook een Japanner van het NT en 1 Chinese dame. Ik denk dat zij ook van het NT is.
Na 45 minuten 15 minuten van het ijs dat gedweild werd. Daarna volgde een duursessie. Duursessie betekent her 7 ronden relay in 2-tallen op een goed tempo. 40 minuten lang zonder stop….
Dylan en Dennis mocht in een team met 2 andere en hadden dus een team van 4. Meer rust dus. Toch gingen ze aardig stuk op het eind wat ook niet zo gek was. Goed om te zien dat de Koreanen zelf ook stuk gingen. Is nog een grote stap maar niet onoverbrugbaar!
Direct na de training volgde een sprongsessie in de gym. Na 1 x 5 minuten sprong heb ik ze er tussen uitgehaald. Was voor nu wel even genoeg. Ze waren aardig wit geworden van deze “aanval”
In de gym waren ook een groepje langebaners en een groep van langebaners uit Nagano. Die zijn daar voor een week. Japan is toch wat verder ontwikkeld in het Engels. Heb wat korte gesprekken gevoerd met wat coaches. Aangezien ik in ’97 voor het WK in Nagano was brak het ijs snel.
Van de ijstraining heb ik nog geen foto’s en video’s gemaakt. Eerst even wat vertrouwen winnen hier denk ik voordat ze het toelaten.
Hier toch even snel een snapshot van de gediciplineerde groep op een rij tijdens de sprongtraining.
Wat voor mij wennen is dat je als trainer aanzien hebt. Ik liep de gym binnen en alle rijders komen naar je toe om te buigen en je dus te groeten. Ook na de ijstraining komen de rijders voorbij in de kleedkamer om te buigen. Ik heb dat in mijn schaatstijd altijd gezien maar dat gebeurt dus nog steeds. En nu ik zelf trainer ben hoor ik dus bij de “gerespecteerden” Even omschakelen en mee omgaan. Terugbuigen? Ik zie het andere trainers ook doen en doe het dus ook. Behalve het hoofd van de opleiding Big John. Iedereen buigt naar hem (de rijders zelfs 2x) ook alle trainers (en dus ook ik). Hij buigt voor niemand lijkt het.
D&D hadden uitgefietst en zijn erachter dat ze heel veel zullen moeten gaan rekken om de spieren op lengte te krijgen. Ze zijn bewist dat langere spieren het naast kracht mogelijk maakt diep te zitten. Als je dit niet aanpakt zul je het nooit redden. In NL 100x gezegd. Maar 1 training van de Koreanen drukt hen met de neus op de feiten. Die leggen de benen met gemak in de nek of het hele lijf plat op de grond.
Beginnen dus:
Na het douchen zijn we op weg naar de Italiaan. Nu weer via een andere weg. We zitten midden in een zakendistrict en dat is te zien. Hierboven zie je trouwens een “afslagplek” voor golfers, 2-laags. Ze richten zich op een bord in de verte. Het gaat dus alleen om het afslaan. Dit soort gelegenheden zie je heel veel in Seoul. Maar dan ook echt heel veel. Ik schat dat er per 2 km2 een afslagplek is. Golfen is een van de grote sporten in Korea waar ok op gegokt word.
De ballen rollen vanzelf terug en worden opgezogen.
De wijk waar we in zitten. Met allemaal Koreaanse en Aziatische eettentjes.
Bij de Italiaan gegeten dus. De obers daar zijn nog erger in het buigen dan de gemiddelde Koreaan. Bijna met de neus op de grond bij alles wat je zegt. Ze staan constant te wachten. Zolang je geen teken geeft komen ze niet. Pas als je de ober wenkt komt hij met gezwinde spoed aangerend (met de neus op de grond) Blijft apart.
Hier nog een foto van toeristen die een foto maken. Even brood kopen en weer op tijd naar bed. Morgen om 4 uur de wekker zetten. Op naar de ochtend ijstraining!
Bij deze iedereen (alvast) bedankt voor de leuke reacties op de site en andere plekken. Dat geeft mij weer spirit om het bij te houden als het ook gelezen wordt 😉 Ik probeer D&D ook aan de blog te krijgen maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde…
Mocht er van jullie uit een vraag zijn over Seoul of Korea dan hoor ik het graag. Misschien kunnen we het oplossen. Kan zijn over de gebruiken, bevolking, verkeer of whatever dan horen wij dat graag.
In Nederland zie je bij het groeien van een boom standaard 2 stokken ernaast om de boom “omhoog” te geleiden. Hier laten ze de boom eerst groeien en wanneer die krom is ondersteunen ze de boom…
Altijd handig. Er zijn lange en minder lange mensen. In Korea vooral minder lange mensen. (eindelijk een beetje op “niveau” praten hier :)) Zo ook bij de drinkvoorzieningen. Ik vraag me af wie er uit de onderste kraan drinkt.
Aan de rand van het Olympic park staat het gebouw van de Koreaanse Olympic Committee. Zeg maar het NOC van Seoul. Met hun eigen Papendal. Naast het gebouw staan in een halve cirkel vlaggen van alle landen van de wereld.
Hieronder de Olympic Peace gate. Aan de noordkant van het park. Eigenlijk de grote ingang van het Olympisch park. Alles is nog overgebleven van de Zomerspelen van 1988.
Wie bewaakt nu zo’n Olympisch park? Daar worden alleen de beste van de beste geselcteerd. Je moet hiervoor 6 jaar in training voordat je het park mag bewaken. Heb je hem al zien liggen achter het grote raam linksonder? Voordat ik hem fotografeerde waaide zijn deur open en keek hij op om vervolgens verder te gaan met zijn “dagga zetten”. 😉
Seoul heeft een heel groot metrosysteem. Opvallend en wel slim is het “dubbele deur” principe. Je staat dus (in de rij) voor een schuifdeur te wachten waar de metrotrein precies voor komt rijden met zijn deuren. Zo kan je nooit voor de trein vallen/springen 
Hieronder een kort filmpje van IN de metro met de deuren.
Hier zitten we even bij Starbucks. We zijn een paar uurtjes geweest om de regen te ontlopen en “westers” te eten. Ikzelf heb nog even hardloopschoenen gekocht. Zijn toch weer 25% goedkoper dan in NL. Dylan en Dennis dachten een Gucci petje voor weinig te kunnen scoren. Het winkelcentrum 3 x rondgelopen en overal gevraagd. De dames liepen bijna allemaal met een Gucci tas. Eindelijk vonden we in de mall een soort van Bijenkorf ter grootte van een Nederlands winkelcentrum an 4 verdieingen waar ze eindelijk Gucci verkochten. Helaas was deze Gucci 75% duurder dan in Nederland…. Ze werden misgund naar eigen zeggen.