Shorttrack Stage Zuid Korea

Dag 5 alweer. Hoewel alweer… Door het slechte slapen van de jongens en ik lijken de dagen weken. Ik begrijp er echt niets van. Val in slaap om na 4 uurtjes wakker te worden en nauwelijks meer te slapen. Het bed is dan ook keihard. Het lijkt wel planking! Wil ik helemaal niet. Ik verlang naar een lekker zacht bed. Toch maar eens even achteraan.

Vandaag dus alleen een middagtraining op het programma. Dat betekent dat we allemaal nog even een korte “slaapsessie” kunnen houden. Dat werd ons wel gegund. Daarna eten en naar de ijsbaan, vanmiddag stond er weer een ijstraining te wachten en after ice.

De ijstraining begon weer met een serie oefeningen gelijk aan de dag ervoor. De oefeningen gingen al beter maar blijven nog wel moeilijker dan gedacht. Is ook niet zo gek op dag 2 van de ijstraining maar toch. Na de korte dweilbreak gingen we verder met de 7 ronden in 2 tallen voor 40 minuten. Gelukkig voor D&D mochten zijn gezien het aantal in een 3-tal. Gaf toch net ff meer rust. Zij moesten 10 x per persoon. Na 8 x 7 ronden was voor beide het kaarsje dan echt uit. Ging al beter dan de vorige keer en hoewel ze moeten afhaken gaat het gezien de verschillen in “trainingsleeftijd” zeer goed.

Regelmatig wordt dan ook gevraagd door andere trainers hoe oud zij zijn. Dat ze 15 zien zien ze er niet aan af omdat ze “lang” zijn. Een steevast vraag 2 is of ze broers zijn! Wij vinden dat Aziaten op elkaar lijken, dat vnden Aziaten dus blijkbaar ook van ons!

Na de ijstraining gelijk door naar boven waar de gym wachtte. Dit keer moesten ze allemaal een fietstest doen. 2 x 10 x 40 seconden volluit met weerstand met daarna 20 seconden rust. Pittig!

Kijk hieronder maar naar de uitvoering en de gezichten na afloop:

https://youtube.com/watch?v=6bXCv26y9s0%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

https://youtube.com/watch?v=tryD-sHTRQk%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Dat was wel even afzien.Je ziet dat de computers afgeplakt zijn met folie. Geen overbodige luxe. Er liggen letterlijk plassen zweet rondom de fietsen. Hoewel de raam ervoor openstaat. Tussendoor gingen de meeste ook nog even schaatsplanken. Dat schaatsplanken gebeurt iets anders dan wij geleerd hebben. Het hoe en waarom moet nog duidelijk worden. Ze zijn gewend om het “plaatsingsbeen” al neer te zetten voordat ze gaan strekken. Ze strekken dan weer wel…

https://youtube.com/watch?v=JYMENG99UKc%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Tijdens onze training was de selectie langebaan aan het shorttracken. Eigenlijk geen verschil met de shorttrackers qua techniek. Zo zien wij onze “helden” in ieder geval niet door de bocht lopen. Dat zal dan ook wel in verhouding zijn met onze sprintmedailles t.o.v. de Aziaten 😉

Na de training waren de kleintjes aan het schaatsen. Nu al een paar keer gezien en opvallend is dat ze niet hard gaan. Wel proberen ze (moeten ze) elke keer weer opnieuw in de “hoeken” Elke keer worden ze er weer “ingezet” om te oefenen. Dat resulteert hier in een techniek die gewoon al een goede basis is!

https://youtube.com/watch?v=QQLY22v_2uA%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Deze zijn het leukst. Ook naast het ijs!

https://youtube.com/watch?v=TpaMh-HZCGU%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Als laatste nog even 2 opvallende Koreaanse dingen: Wat is dit?

Hiermee open je dus een deur in Seoul. Met een drukknop op de schuifdeur. Lekker makkelijk.

Wat valt je op aan de auto hieronder?

Heel veel auto’s rijden hiermee. Hebben ze een aerodynamische auto plakken ze er schuimrubbers op om deuken te voorkomen. Handig en nuttig dat wel, maar het ziet er gewoon niet uit.

Morgen 2 trainingsmomenten. Een sprongtraining en een ijstraining met after ice. Eerste volle dag.

Nu ook maar hopen dat we een beetje kunnen slapen. Ik ben dan wel niet in training maar toch gesloopt en gebroken van de korte nachtjes.

naeil boja ! dylan ina dennis eseo da-eum mesijiga natanabnida.
insa
Patrick

Dag 4 in Seoul. De dag van de eerste vroege training. Volgens de opleveringen zou er training zijn van 6 – 8 uur en werd een w-up verwacht om 5.15 uur. Om niet te laat te komen en nog uitvinden f we snel een taxi krijgen om deze tijd gingen we 4.45 uur de straat op. Vrijwel meteen in een taxi gepropt kwamen we nog voor 5-en aan bij de ijsbaan. Donker. Ja die komen natuurlijk uit het naastgelegen appartementencomplex dus die hebben geen haast. Wachten dan maar.

Eerst nog even een foto gemaakt voor in de taxi. Met Engels komen we hier niet ver. Dus door dit plaatje te laten zien snappen de taxichauffeurs waar we moeten zijn en scheelt dat een hoop irritatie!

5.15 uur….5.30 uur… Zouden ze dan al binnen zijn? De deuren zitten met kettingen op slot, via deze weg is dus nog niemand binnengekomen. Lopen rond de ijsbaan. Hé een tunnel onder de ijsbaan. We liepen de parkeergarage in en via via stonden we vrij gemakkelijk in het gebouw. Alles donker en op slot. Met in het achterhoofd dat dit wel eens niet op prijs gesteld kon worden haasten we ons weer in omgekeerde volgorde naar buiten. Kijken of er al iemand is. Zal je zien komen e pas tegen 6-en aan zetten dachten wij. 6 Uur. Niemand… 6.15 uur niemand. Wat doen we? Ik besluit dat we dan maar wachten tot 07.30 uur. Dan is er een clubtraining gaan we daar wel met meedoen en zijn we niet voor niets gekomen. Dan ineens om 6.30 uur komt iedereen binnendruppelen. Als de normaalste zaak van de wereld loopt iedereen naar binnen door de deur die inmiddels opengezet is door de schoonmaker. Nou het zal wel. Omdat mijn Kreaans toch nog te wensen overlaat en in dit stadium van het trainingskamp de rijders nog niet tegen ons durven te praten lopen we maar gewoon met de meute mee. Zowel “onze” groep is er als de langebaners en de groep Japanse langebaners. Zal wel druk worden op het ijs… De hele groep gaat warmlopen. Na het warmlopen en losmaakoefeningen gaat iedereen als vanzelfsprekend doorlopen. Wij mee. We komen uit bij een grote trap. Dit zal geen w-up meer zijn. Wat hier zou gaan gebeuren liet niets te wensen over. Terwijl iedereen in z’n loopoutfit klaarstond stonden D&D vertwijfeld in de lange broek af te wachten wat er verwacht werd.

Lopen dus! De trap bestaat uit 3×20 treden in totaal 60 treden. Heleboel treden zijn stuk en is hetdus ook nog oppassen geblazen. De trap leidt tot niets dus echt doelbewust neergelegd. Die 60 treden moesten 15 keer op hoog tempo beklommen worden.

https://youtube.com/watch?v=1weX4-JBNqw%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Met regelmaat komt er een yell voorbij. Wij weten nog niet wat ze roepen maar het pept wel op in deze zware tijden.

Na de rechte weg omhoog ook in schaatspas op verschillende manieren. De meeste eenbenig linksom. D&D deden heel goed mee. Ze hadden m echt behoorlijk zitten na een paar series. Ze hebben maar een serie hoeven overslaan om een beetje bij te komen. Goed gedaan zo in het onbekende presteren!

Aan het einde werd er een wedstrijd gehouden in het 10x z.s.m. omhoog gaan van 1 stuk en ook weer naar beneden. Hieronder zie je hoe Dylan het vergaat. Met uiteraard “positive coaching” van mij op de achtergrond!

https://youtube.com/watch?v=z5uuxuCv9jQ%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Na eke training is er een woordje van de Opperbaas Big John. De rijders staan dan op een rij, luisteren hem aan en aan het einde een buiging naar de trainers.

Hier Big John met zijn onvermijdelijke knuppel. Heeft deze bijna altijd bij zich. We hebben nog geen ervaring met het gebruik ervan 😉

Na onze looptraining was er binnen een ijstraining bezig van de clubrijders. Clubrijders? Als dit de clubrijders zijn dan lopen wij 10 jaar achter in ontwikkeling. Wat blijkt. Het zijn inderdaad clubrijders. Variërend tussen de 11 en 16 jaar oud. Okeeej. Zij volgen eenzelfde schema als de university selectie. Dat bepaald al eigenlijk hun voorsprong t.o.v. de anderen.

Na de ochtendtraining hadden wij een middag vrij. Vrij om een sightseeing te maken. De jongens wilde liever naar een pretpark met achtbanen. Ik hield hen maar voor dat ze me later dankbaar zullen zijn 😉 Als je zo een kans krijgt om in een vreemd land ver weg te vertoeven je tenminste ook iets moet meekrijgen van de omgeving. Ik heb dat in mijn sportcarrière te weinig (kunnen doen) gedaan.

https://youtube.com/watch?v=lIQYgAZxUbw%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

In de metro was een man druk bezig allemaal spullen te verkopen. Van sieraden tot hoesjes en wat al niet meer. Je denkt hij verkoopt niets natuurlijk maar na dit filmpje had hij het er toch druk mee!

We gingen naar de Seoul tower. Moet een prachtig uitzicht opleveren van de megastad. Aangezien het vandaag de enige onbewolkte dag zal zijn van ons verblijf moest dat dus maar vandaag! Hierboven dus onze bestemming maar….. Hoe kom je daar? Het is verder dan we dachten.

Het was even een toer om er te komen (op een gegeven moment met een taxi) maar dan staat ie er toch!

Om een foto te kunnen maken liepen we naar het panoramadak. De weg daarnaar toe was helemaal “behangen van slotjes” (zonder sleutel) Door verliefde stelletjes als teken van verbondenheid. (waarom hier is mij niet bekend, vanwege het uitzicht?) Het ziet er dus verder zo uit:

En het uitzicht. Het mag dan wel onbewolkt zijn. Maar doordat Seoul ruim 10 miljoen inwoners heeft en een paar daarvan een auto of brommer hangt er een permanente smog boven de stad. Blauwe lucht kennen zie hier niet denk ik. Zelfs op deze dag is die niet te bekennen.

Op een van de loveseats poseren de matties nog ff.

En bij een tempel boven op de berg nog even de toerist uithangen. En vervolgens met een kabelbaan naar beneden met uitzicht over de stad.

Een groot bord dat aangeeft welke routes er gevolgd moet worden aangezien de stad (constant) vaststaat.

De Koreaanse lekkernijen. Wij wagen ons er maar niet aan.

Slapen kan je overal. Dit lijkt me toch niet de lekkerste manier. In Seoul zie je links en rechts veel mensen slapen op bankjes of waar dan ook. Ook de metro schijnt een ideale plek om te slapen. Tegen een stang of gewoon op je eigen schoot.

Vanuit de metro een stukje naar het hotel. Ineens een rij. Een rij? Waar gaat dat heen? Ziet er wel heel gedisciplineerd uit. Is er iets gratis ofzo?

https://youtube.com/watch?v=vLxeUxjtmz0%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Tot zover de traptrainingen sightseeing. Morgen hebben we een rustig ochtendje omdat er geen training is en ‘s middags weer een ijstraining + …?

Dag van de eerste ijstraining. Ik had aangegeven dat wij bij de middag training aanwezig waren en dat gaf ons nog even om bij te komen van weer een slechte nacht. Zowel Dennis als ik hebben wakker gelegen van 2 uur ‘s nachts tot 6 uur. Om vervolgens om 7 uur op te moeten staan. Na het ontbijt dus nog maar even een slaapsessie houden om bij de training fris te zijn. Gister in de mall hadden we het moeilijk tussen 2 en 4 uur ‘s middags en dat is precies de trainingstijd deze dag…

Op tijd naar de ijsbaan. Op de kaart zag het er wel “te lopen” uit. Na 45 minuten kwamen we eindelijk aan. Dat gaan we dus anders doen. We waren wel iets omgelopen met het zoeken maar korter dan 30 minuten ga ik niet meer van uit.

Op de ijsbaan aangekomen een warming up gedaan en de kleedkamer in. Zoeken naar een plek. De groep heeft een eigen kleedkamer et eigen plekken. Waag het dus niet op iemand z’n plek te zitten. Toen Dennis een lege plek zag en er wilde zitten werd duidelijk gemaakt dat die voor iemand anders “gereserveerd” is. Wel haalde ze een extra bank erbij odat er voor ons plek is.

Om 14.00 uur startte de ijstraining. De eerste 45 minuten bestond uit oefeningen. Allerlei kracht/uithouding/balans/sprint oefeningen op de schaats. Veel eenbenig. Piitig maar wel leuk. De jongens worden er gewoon tussenin gezet door de trainer om het goede voorbeeld te volgen.

De coach spreekt geen Engels en wil ook geen moeite doen het te begrijpen. 2 Rijders spreken een paar woordjes Engels en daar houden we ons aan vast. Aanwijzingen geeft hij verder niet, maar het ertussen schaatsen en “kopieren” van de andere rijders is ook wel even genoeg. Het team bestaat uit de rijders van net onder het Nationale team. Het zijn de nummer 6, 7, 8 etc van Korea. Pittig niveau dus. Daarnaast zijn er ook een Japanner van het NT en 1 Chinese dame. Ik denk dat zij ook van het NT is.

Na 45 minuten 15 minuten van het ijs dat gedweild werd. Daarna volgde een duursessie. Duursessie betekent her 7 ronden relay in 2-tallen op een goed tempo. 40 minuten lang zonder stop….

Dylan en Dennis mocht in een team met 2 andere en hadden dus een team van 4. Meer rust dus. Toch gingen ze aardig stuk op het eind wat ook niet zo gek was. Goed om te zien dat de Koreanen zelf ook stuk gingen. Is nog een grote stap maar niet onoverbrugbaar!

Direct na de training volgde een sprongsessie in de gym. Na 1 x 5 minuten sprong heb ik ze er tussen uitgehaald. Was voor nu wel even genoeg. Ze waren aardig wit geworden van deze “aanval”

In de gym waren ook een groepje langebaners en een groep van langebaners uit Nagano. Die zijn daar voor een week. Japan is toch wat verder ontwikkeld in het Engels. Heb wat korte gesprekken gevoerd met wat coaches. Aangezien ik in ’97 voor het WK in Nagano was brak het ijs snel.

Van de ijstraining heb ik nog geen foto’s en video’s gemaakt. Eerst even wat vertrouwen winnen hier denk ik voordat ze het toelaten.

Hier toch even snel een snapshot van de gediciplineerde groep op een rij tijdens de sprongtraining.

Wat voor mij wennen is dat je als trainer aanzien hebt. Ik liep de gym binnen en alle rijders komen naar je toe om te buigen en je dus te groeten. Ook na de ijstraining komen de rijders voorbij in de kleedkamer om te buigen. Ik heb dat in mijn schaatstijd altijd gezien maar dat gebeurt dus nog steeds. En nu ik zelf trainer ben hoor ik dus bij de “gerespecteerden” Even omschakelen en mee omgaan. Terugbuigen? Ik zie het andere trainers ook doen en doe het dus ook. Behalve het hoofd van de opleiding Big John. Iedereen buigt naar hem (de rijders zelfs 2x) ook alle trainers (en dus ook ik). Hij buigt voor niemand lijkt het.

D&D hadden uitgefietst en zijn erachter dat ze heel veel zullen moeten gaan rekken om de spieren op lengte te krijgen. Ze zijn bewist dat langere spieren het naast kracht mogelijk maakt diep te zitten. Als je dit niet aanpakt zul je het nooit redden. In NL 100x gezegd. Maar 1 training van de Koreanen drukt hen met de neus op de feiten. Die leggen de benen met gemak in de nek of het hele lijf plat op de grond.

Beginnen dus:

Na het douchen zijn we op weg naar de Italiaan. Nu weer via een andere weg. We zitten midden in een zakendistrict en dat is te zien. Hierboven zie je trouwens een “afslagplek” voor golfers, 2-laags. Ze richten zich op een bord in de verte. Het gaat dus alleen om het afslaan. Dit soort gelegenheden zie je heel veel in Seoul. Maar dan ook echt heel veel. Ik schat dat er per 2 km2 een afslagplek is. Golfen is een van de grote sporten in Korea waar ok op gegokt word.

De ballen rollen vanzelf terug en worden opgezogen.

De wijk waar we in zitten. Met allemaal Koreaanse en Aziatische eettentjes.

Bij de Italiaan gegeten dus. De obers daar zijn nog erger in het buigen dan de gemiddelde Koreaan. Bijna met de neus op de grond bij alles wat je zegt. Ze staan constant te wachten. Zolang je geen teken geeft komen ze niet. Pas als je de ober wenkt komt hij met gezwinde spoed aangerend (met de neus op de grond) Blijft apart.

Hier nog een foto van toeristen die een foto maken. Even brood kopen en weer op tijd naar bed. Morgen om 4 uur de wekker zetten. Op naar de ochtend ijstraining!

Bij deze iedereen (alvast) bedankt voor de leuke reacties op de site en andere plekken. Dat geeft mij weer spirit om het bij te houden als het ook gelezen wordt 😉 Ik probeer D&D ook aan de blog te krijgen maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde…

Mocht er van jullie uit een vraag zijn over Seoul of Korea dan hoor ik het graag. Misschien kunnen we het oplossen. Kan zijn over de gebruiken, bevolking, verkeer of whatever dan horen wij dat graag.

Dag 2.

Om 7 uur wekker gezet en op de kamer van de Boyz ontbeten met oerhollandse boterhammen met pindakaas en nutella. Een beetje slecht geslapen allemaal. Het tijdsverschil speelt toch nog parten. Ikzelf was om 4 uur klaarwakker. Mijn Skype ging af om 4 uur. Jolanda zag mij online komen en belde even…. Door de wifi hier ben ik de hele dag online.

Om 8 uur een loopsessie in het Olympic park Beetje losgooien en wat kort/snel werk om het lichaam een beetje te resetten van de reis.

Terwijl de jongens een rondje liepen verbaasde ik mij over het geweldige uitzicht op deze 2 bankjes 😉

In Nederland zie je bij het groeien van een boom standaard 2 stokken ernaast om de boom “omhoog” te geleiden. Hier laten ze de boom eerst groeien en wanneer die krom is ondersteunen ze de boom…

Altijd handig. Er zijn lange en minder lange mensen. In Korea vooral minder lange mensen. (eindelijk een beetje op “niveau” praten hier :)) Zo ook bij de drinkvoorzieningen. Ik vraag me af wie er uit de onderste kraan drinkt.

Aan de rand van het Olympic park staat het gebouw van de Koreaanse Olympic Committee. Zeg maar het NOC van Seoul. Met hun eigen Papendal. Naast het gebouw staan in een halve cirkel vlaggen van alle landen van de wereld.

Hieronder de Olympic Peace gate. Aan de noordkant van het park. Eigenlijk de grote ingang van het Olympisch park. Alles is nog overgebleven van de Zomerspelen van 1988.

Zelfs het heilige vuur brand hier sinds de zomer van 1988. En dient nog altijd ter inspiratie voor alle sporters en bezoekers die voorbij komen.Wie bewaakt nu zo’n Olympisch park? Daar worden alleen de beste van de beste geselcteerd. Je moet hiervoor 6 jaar in training voordat je het park mag bewaken. Heb je hem al zien liggen achter het grote raam linksonder? Voordat ik hem fotografeerde waaide zijn deur open en keek hij op om vervolgens verder te gaan met zijn “dagga zetten”. 😉

Omdat het sinds onze aankomst al non-stop regent gingen we ‘s middag naar een mall. We zijn naar de COEXmall gegaan. Dit is het grootste overdekte winkelcentrum ter wereld. Er is dus van alles te vinden op elk gebied. Zowel winkels als restaurants van eenzelfde merk kom je hier soms wel 2 of 3 keer tegen.

Met de metro naar dat winkelcentrum dus, Toen we de metro ingingen zagen we alleen maar afbeeldingen van Nationale helden op de winterspelen. Van alle afbeeldingen was zo’n 80% shorttrackers. Sowieso is shorttrack bekend hier. Er wordt altijd gevraagd waar we vandaan komen en wat we doen. Bij de woorden Holland (en meestal ook Hiddingu) en shorttrack wordt er diep gebogen van respect. Vreemde gewaarwording om niet te hoeven uit te leggen dat: “shorttrack schaatsen is op een ijshockeybaantje en nee daar gaan niet elke week mensen aan dood en ja er is wel eens iemand verlamd geraakt en nee het verdient anders dan de langebaan en je gaat heel schuin en nee dat is niet heel gevaarlijk”

Nee, gewoon: Respect

Seoul heeft een heel groot metrosysteem. Opvallend en wel slim is het “dubbele deur” principe. Je staat dus (in de rij) voor een schuifdeur te wachten waar de metrotrein precies voor komt rijden met zijn deuren. Zo kan je nooit voor de trein vallen/springen

Hieronder een kort filmpje van IN de metro met de deuren.

https://youtube.com/watch?v=BlzEUlqEWpA

Dat gapen van Dylan zijn wij ondertussen wel gewend. Tijdens het filmen valt het niet eens op 😉

Hier zitten we even bij Starbucks. We zijn een paar uurtjes geweest om de regen te ontlopen en “westers” te eten. Ikzelf heb nog even hardloopschoenen gekocht. Zijn toch weer 25% goedkoper dan in NL. Dylan en Dennis dachten een Gucci petje voor weinig te kunnen scoren. Het winkelcentrum 3 x rondgelopen en overal gevraagd. De dames liepen bijna allemaal met een Gucci tas. Eindelijk vonden we in de mall een soort van Bijenkorf ter grootte van een Nederlands winkelcentrum an 4 verdieingen waar ze eindelijk Gucci verkochten. Helaas was deze Gucci 75% duurder dan in Nederland…. Ze werden misgund naar eigen zeggen.

Daarna nog even gegeten en terug met de metro (10 minuutjes) naar het hotel om moe in slaap te vallen om…. 20.30 uur.

Morgen 1e ijstraining! Wat staat ons te wachten?

De dag van vertrek. Om 14.00 uur op weg om zo lekker op het gemak in te checken etc. Op naar:

Dat is dus duidelijk. Op Schiphol alvast de eeuwenoude Aziatische traditie geoefend voor het poseren op een foto.

Op Schiphol nog even een kadootje van Jolan en Liz voor het moeten missen van 2 weken. Een zelfgemaakte scheurkalender. Elke dag 1 blaadje eraf halen met allemaal tekeningen en vragen etc.

En daar komen de boyz.

Je kan zien dat ze toch wel gespannen zijn. Weggebracht door familie die ze 2 weken niet zullen zien in een land ver weg met vreemde gewoontes en niet te verstaan….

Nog even poseren voor de fotograaf. En dan door de douane. Ook met een iets te zware koffer…

Nog een laatste afscheidsknuffel van mijn 4 jarige dochter. En weg zijn we. Tot over 2 weken!

Onze “ride” stond al klaar:

Ook hier nog even de geijkte poses.

Tegenwoordig zijn de vliegtuigen van alle gemakken voorzien. Een eigen tv scherm met allemaal films, tv series en spelletjes. Ook goed eten en drinken. Het vliegtuig was nagenoeg vol. Waarvan 90% Koreanen.

We vlogen het hele eind “met de zon mee” We vertrokken 17.40 uur Nederlandse tijd en kwamen 10.45 uur Koreaanse tijd aan. Het was zo’n 10 uur vliegen en ook nog 7 uur tijdsverschil. Zij zijn dus verder op de dag.

Dit is dus, zoals ze het zelf noemen, “Een dagga zetten” Slapen dus. Dylan (bij het raam) Die slaapt wel. Dennis en ik hadden er wat meer moeite mee.

In het videosysteem kon je dus allemaal spellen doen. Aangezien ik toch niet kons slapen ben ik maar Koreaans gaan oefenen. Was een goed en leerzaam systeem. Ik kan nu in ieder geval tot 10 tellen uit mijn hoofd en tot 100 begrijpen. In de “geschreven taal” weliswaar, niet in karakters. Een ook de basiswoorden voor eten, reizen etc. had ik in het spel goed onder de knie. Altijd handig vind ik om dit soort dingen te weten als je er in het Engels niet uit komt (lees “de Koreaan” inmiddels weet ik dat het Engels hier nog niet doorgedrongen is)

Landen op Incheon airport. Internationale vliegveld net buiten Seoul. Het is van het vliegveld naar het hotel zo’n 2 uur met de trein/metro. Wij zijn met een taxisnorder meegegaan. Dat zou een uur duren voor een schappelijke prijs. Wie niet waagt die niet wint!

Het eerste stuk was goed te doen. Zon en geen file. Totdat we Seoul bereikte. Vanaf dat moment stonden we constant vast. EN dan te bedenken dat het hier allemaal 4/5 baans is. Wat doet een beetje Koreaan als er toch standaard file staat? Juist Koeken etc verkopen zoals hierboven. Achter het masker/doekje schuilt wel degelijk een Koreaan. Deze had het nog goed voor elkaar met een kraampje. De meeste liepen met de grote zakken door de regen over de straat tussen de auto’s door.

Onze chauffeur ging van links naar rechts dwars over flexibele wegafzettingen om toch z.s.m. bij het hotel te zijn.

We komen in de buurt!

Het zou in totaal 2 uur duren… Nog langer dan de treinreis. Maar wel binnen afgezet en niet natgeregend. Zowel hij als het hotel probeerde de prijs nog ff op te drijven maar we hadden een vaste prijs afgesproken dus volgehouden aan die prijs. Uiteindelijk ging hij overstag en ook het hotel heb ik niet betaald voor “transactiekosten creditcard” We zitten hier 2 weken. Zo slecht verdient ie niet aan ons…

De kamer is wel goed en lekker ruim. Korea heeft een andere smaak dan de gemiddelde Westerse hotels, maar goed te doen. Elke kamer standaard uitgerust met grote TV, 2 computers en gratid draadloos internet. Dat was ook de reden dat ik voor dit hotel heb gekozen. De ruime kamers met bad en douche etc. Maar vooral het internet. Gewoon handig voor de communicatie met de achterban en vermaak.

Hier dus links de stortdouche in het midden de grote jaccuzzi en rechts het modern toilet met verwarmde bril en alles erop en eraan. Niet dat ik het ga gebruiken…

Het hotel zit in een wijkje van Seoul waar het stikt van de hotels en motels. In de straat zijn er al een stuk of 8 en dat een paar straten achter elkaar. We krijgen ook meer en meer de indruk dat de kamers niet alleen per nacht maar ook per uur verhuurd worden… Aan de andere kant zie ik hier beneden ook soml gezinnen en kinderen dus hou maar aan de gedachten vast dat het een normaal hotel is.

Alleen het bed is knoerthard. Waarschijnlijk niet slecht voor mensen met rug problemen. Maar als je die niet hebt dan krijg je die vanzelf wel ben ik bang.

De kalender hangt!

Er stond een kleine loopsessie op het programma. Maar sinds wij Seoul ijn binnengereden regent het nonstop en soms heel hard. (Het schijnt regenseizoen te zijn….)

De loopsessie maar even uitgesteld en een restaurantje soeken om wat te eten. Eers thebben we op de hoek 3 parapluutjes gekocht. Gezien de weersverwachting geen overbodige luxe. Daarna struinen om te eten. In ons district (Gongpa-Gu) zijn niet echt westrerse tentjes. Onderweg veel tegengekomen maar hier precies niet. In ieder geval niet in de straten waar we zochten. Uiteindelijk toch maar ergens binnen gestapt.

Dan kom je ook de gewoonte tegen van de Koreanen. Met z’n alle 1 bord bestellen en 1 blikje drinken met z’n 4-en delen. Toen ik na het krijgen van 1 blkje fris en 3 glazen vroeg om nog 2 blikjes keek de ober mij vragend aan? Dit is blijkbaar niet normaal hier. Wij westerlingen zijn eten en drinken blijkbaar meer dan de gemiddelde Koreaan. We kregen het wel gelukkig. Samen met nog wat ondefinieerbare dingen. We namen ons voor alles te proberen tenzij het echt niet aan staat. Dat was bij sommige dingen ook zeker het geval… Overigens toen wij een andere weg terugnamen kwamen we een Italiaan met pasta tegen en een Steakhouse. Ik dek dt we toch meer die kant op zullen trekken.

Mijn vooroordeel over Seoul is nog niet veel veranderd. Ik ben hier 14 jaar geleden geweest om deel te nemen aan het WK teams en vond de stad toen erg stinken. Toen wij het hotel uit liepen blijkt dat dat nog niet veranderd is… We zullen er vast wel aan wennen aan de constante rioollucht door alle straten en waarderen zo het Hollandse leven.

Voor nu even genoeg van de eerste indrukken. Tot later!

Het is bijna zover. Koffers gepakt. Lijstjes afgestreept.

Belangrijke boodschappen gehaald.

Boeken voor in het vliegtuig en..

..de tickets!

Wij zijn er klaar voor.

Hieronder de link naar een interview met Dylan en Dennis voor de website van HVHW.

HVHW Site.

Dylan Hoogerwerf

Dennis Kruijswijk:

Patrick Vergeer: