Shorttrack Stage Zuid Korea

Ewa.

De laatste dagen gingen goed. Alleen waren we een beetje moe want we zijn niet gewend zo hard te trainen. We vinden het jammer dat we weg gaan omdat we er nog meer hadden kunnen leren maar we zijn ook wel weer blij dat we weggaan. We hebben het ook wel een beetje gehad.

We hopen dat we aan anderen door kunnen geven wat we hier geleerd hebben en dat zij er ook nog wat aan hebben.

De afgelopen dagen hebben we geen andere dingen gedaan als vorige week alleen donderdag hadden we geen curling allen gingen we touwtje springen tegen de langebaan.

Laats.

Vandaag is de laatste hele dag hier. Het slechte slapen heeft vanmorgen voor mij het hoogtepunt bereikt. De wekker stond op 5.45 uur omdat we pas 06.30 sprongtraining hadden. Om 5.25 werd ik wakker na 2,5 uur slapen. En dacht dus nog even 20 minuutjes bij te kunnen komen. Vanaf daar weet ik niets meer. Of ik mijn wekker niet gehoord heb of dat ik m, terwijl die afging, uit heb gezet. Het is een zwart gat geworden want om 07.30 uur schrok ik wakker en had door dat we ons verslapen hadden… Omdat het toch niet meer te redden was maar even de wekker wat later gezet en de jongens laten liggen. Wel balen natuurlijk, het was de bedoeling de laatste 3 trainingen helemaal voluit te gaan. Nou ja. Nu de laatste 2 trainingen nog dan maar.

Om 13.15 uur naar de ijsbaan. Hieronder 2 foto’s van de warming-up plek en de kleedkamer waar we 2 weken vertoefd hebben.

Hieronder een foto van een van de kleedkamers. In deze zitten wij met de “oudere” schaatsers. We zitten in het midden. Alle rijders laten alle spullen hier liggen van schaatskleding tot slijpspullen en schaatsen. Zo kun je tenminste nooit iets vergeten! Verder komt er niemand in de kleedkamer dus dat is ook handig. Hoewel de kleedkamer gewoon open is de hele dag zijn ze niet bang dat er iets gestolen wordt. Dat gebeurd niet zo snel in Korea.

Tijdens het inlopen sprak ik even met onze Japanse vriend en hij vertelde me dat het op donderdagmiddag meestal een rustige training is. (Vorige week die spelletjesmiddag) Dat gaf de jongens een beetje hoop op een training waarmee ze de Koreanen bij konden houden. Die hoop was snel vergaan. Het was gewoon weer de 15 x 7 ronden in 2-tallen. En nu reden ze nog harder dan voorheen. Na die slopende kleine 40 minuten even een dweilpauze waarin ik kort een gesprek had met de trainers middels de Franse coach die het nu mooi kon vertalen. Ook hier weer wat informatie meegepikt samen met de informatie van de Engels sprekende Koreaan is het me aardig duidelijk geworden hoe het er hier aan toe gaat. Hoewel het af en toe nog gissen is vanwege de soms tegenstrijdige informatie…

Na de dweil nog even een 5k relay en daarna nog een korte relay op wat hogere snelheid.

https://youtube.com/watch?v=H-y6u7yvN1E%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

De after ice was dan weer wel rustig. Ze mochten iets voor zichzelf doen maar al snel werden de langebaners uitgedaagd voor een touwspringcompetitie tegen de shorttrackers.

https://youtube.com/watch?v=V4yTAlvwZ50%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Niet op video maar Dennis was goed op dreef. Samen met de curlingkwaliteiten van Dylan hebben ze toch hun stempel kunnen drukken op het niveau hier 😉

https://youtube.com/watch?v=ioZycK007ow%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

De langebaners wisten het dit keer te winnen.

Daarna weer het wachten van iedereen en dan weet je:

Eten. Dit keer was het Koreaans. Heel pittig een eigenlijk een beetje “smaakloos”

Om ons trainingskamp “af te sluiten” en de honger nog niet gestild was kozen de jongens voor het steakhouse. Nog even ons laatste diner samen en dan naar bed met de koffer al redelijk ingepakt. Morgenochtend nog even een ijstraining (ik heb 2 wekkers staan nu), na de ijstraining direct naar het hotel laatste spullen inpakken en met de metro naar de luchthaven. Om 14.30 uur Koreaanse tijd gaan we vliegen (07.30 uur NL tijd) en om 18.40 uur NL tijd landen we op schiphol. Daar zet ik D&D direct weer op het vliegtuig naar Barcelona omdat de familie al op vakantie is en zij zo nog even mogen genieten van wat rust.

Dit is dan ook vanuit Seoul het laatste logje. Thuis zal ik nog een verslagje van de jongens er op zetten die zij nu aan het schrijven zijn en daarna wellicht nog meer dingen die ons bezig hebben gehouden in Seoul.

Iedereen bedankt voor de leuke en lieve reacties op dit blog. Knut natuurlijk nogmaal bedankt voor zijn inzet deze stage te bemachtigen en ook dank aan Dylan en Dennis voor hun inzet de afgelopen 2 weken. Zij weten nu waar ze aan toe zijn en wat er moet gebeuren om die Koreanen met hetzelfde paar armen en hetzelfde paar benen te kunnen verslaan in de toekomst. Nu nog niet…. In de toekomst!

읽고 나중에 볼 주셔서 감사합니다.
한국인은 모든 운동 후에 말씀 하신대로 :
감사합니다!

Dag 11 en 12 dus. Even inlopen op de achterstand en ook een van de laatste blogjes vanuit Seoul. Alleen dag 13 nog en de dag daarop vliegen we, na een ochtendtraining, weer naar Nederland.

Dag 11 begon met een sprongtraining. Op de dinsdag en donderdag zijn hier dus ‘s morgens de drylandtrainingen en dat betekent een half uurtje later op de baan. 06.30 uur aanwezig zijn. Het werd, zoals gevreesd, weer een trapochtend. Een gelijke training aan vorige week dus niet veel nieuws te melden. Het positieve aan het feit dat de Fransen er nu bij zijn is dat het niet alleen D&D zijn de minder diep zitten dan een gemiddelde Koreaan. Dat is dus wel lekker als afleiding! 😉

https://youtube.com/watch?v=st5829usuT8%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

En ‘s middags na een pittige ijstraining zijn we gaan eten bij de Chinees.

Lekkere noedels met zwarte bonen saus (en inktvispootjes, maar die eet Dylan elke dag!) en lekker varkensvlees in zoetzure saus. Na enige tijd ben je er ook wel klaar mee, maar wel goed gegeten!

Woensdag is het dan dag 12.

Om de laatste dagen nog even goed door te komen hebben D&D aleen de ochtendsessie meegedaan. Die bestond uit….. wandelen. Beetje jammer om daarvoor je bed uit te komen maar wel ff lekker ontspannen. ‘s Middags dus rust voor ze alleen had ik een afspraak op de ijsbaan met Big John en hebben de jongens de trining kunnen bekijken van een andere kant. Later overhoring 😉

https://youtube.com/watch?v=mfXcLym0Gb4%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Na de bespreking nog even naar de Mall om de laatste souvenirtjes te kopen en een lekkere kip met rijst maaltijd naar binnen te werken. We hadden blijkbaar honger want na afloop hadden we alledrie teveel gegeten.

Nog 1,5 dag in Seoul. Nog 3 trainingen op het programma en hopelijk nog een gesprekje met de trainer. Wel moet ik een vertaler vanuit de groep zien te regelen. Ik hoop van hem nog de laatste puzzelstukjes te krijgen die nog in mijn hoofd dwalen. Ik hoop het want tot nu toe is hij niet erg spraakzaam en dus bereidt enformatie te delen….

Donderdag 6 juli 00.00 uur.

“Niets is wat het lijkt!” Een bekende quote die ik voornamelijk ken uit het tv programma “Wie is de mol?”

Terwijl Peyong-Chang (Zuid Korea) nu net de Olympische Spelen van 2018 krijgt begin ik een korte overpeinzing na 1,5 week Seoul.

Olympische Spelen in Zuid Korea. Een trainingsstage in Zuid Korea is niet makkelijk want de deuren naar de rest van de wereld staan nog niet wijd open. Nu de OS in aantocht zijn in eigen land ben ik bang dat de kier die er nu is weer een stukje dichter zal vallen. Dat betekent weer slechtere kennisdeling hiervandaan want de overwinning op een OS is meer waard dan de rest van de wereld wijzer maken. Hopen op het beste?

Niets is wat het lijkt kwam vandaag in mij op. Ik kan er nu nog niet teveel op ingaan. Zoals jullie weten wordt de vergaarde kennis en ervaring eerst thuis verwerkt en bekeken samen met de initiator Knut alvorens alles wereldkundig gemaakt kan worden, dat heb ik hem beloofd. Er staan dus veel filmpjes op mijn computer die een kijkje in de keuken geven maar pas later misschien op deze site getoond kunnen worden. Kijk dus ook na a.s. vrijdag eens op deze site voor de ervaringen NA Seoul.

Wel ben ik ervaringen rijker die vooroordelen van zo’n 15 jaar oud in een keer onderuit trappen. Ook vandaag weer info die ik niet kon vatten omdat de beeldvorming bij ons anders gesteld is. Grappig is dat op hun beurt Zuid Korea niet begrijpt hoe NL zo “achter” blijft. Daarmee denk ik niet doelend op onze NTS die op dit moment goed bezig is maar wel in het algemeen. Big John blijft herhalen dat wij eind jaren 80 een van de beste van de wereld waren. Met Peter van der Velde als wereldkampioen en Richard Suyten als vice-wereldkampioen in ’88 en meerdere wereldtitels op de aflossing is de wereld ons meer en meer voorbij “gegleden” Niet nieuws, wel jammer. Hoe heeft dat kunnen gebeuren?

Ik heb wel de vinger op een zeer zere plek weten te leggen wat er fout gaat in NL naar mijn mening. Ook dat zal ik in een advies aan gaan bieden. Hoe we die simpele oplossing gaan waarmaken weet ik nog even niet. Dat het in mijn ogen het “begin” is van alle veranderingen daar ben ik wel van overtuigd. Nu hoop ik ook dat anderen dat inzien zodat we over een jaar of 10 á 15 een stabiele basis hebben die net zo goed of beter werkt dan in Korea. Zo lang hebben we wel nodig om ons te kunnen meten aan het niveau. Maar dat dat haalbaar is daar ben ik na de vergaarde informatie wel van overtuigd!

Maandag. Nieuwe week! Hoewel we Dylan volstoppen met vitamine en asperine om zijn zieke gevoel weg te werken (volgende week op vakantie mag tie uitzieken) gaat het niet zo lekker. Toch wel op naar de ochtendtraining. Hup 5.45 uur uit de veren na een nachtje heerlijk niet geslapen te hebben…

Warming up en op het ijs. Ik besloot weer te filmen vanaf de tribune. Niet wetende wat er komen gaat. Weet niemand immers en hopend op weer nieuwe inspirerende oefeningen.

Nee. Het was weer “gewoon” veel en hard rondjes rijden! En voor de

https://youtube.com/watch?v=F393BP9D9Oc%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

achterblijvers heeft de trainer z’n hockeystick om een duwtje in de goede richting te geven of een aanwijzing te “tikken” waar ze op moeten letten. (Knie, heup etc)

Ook bij de junioren word er flink “aangemoedigd” ik was in de film net een beetje te laat maar de naweeën nog wel voelbaar. Een stok gebruiken ze gelukkig nog niet.

https://youtube.com/watch?v=ie2hjSTVCzQ%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Einde ochtendsessie en even naar het hotel om bij te komen en…… ff bij te slapen.

Op de weg naar de middagsessie stonden we voor het stoplicht te wachten en besefte ik me weer hoe groot en breed de wegen hier zijn. ff fotomomentje:

Dylan had ik vanmiddag thuisgelaten. Vanmorgen gng het niet lekker en hij kon beter nog even verder uitrusten om hopelijk later in de week beter mee te doen.

Dylan was er niet, Het Franse nationaal team zijn inmiddels arrivee. Zij hebben vorig jaar ook al 5 weken hier getraind en gaan nu 6 weken aan de bak. Er komen nog 2 junioren volgende week. Die moesten hun examens nog doen. 5 Fransen erbij maakt het ook gelijk een stuk drukker op het ijs. Daarbuiten niet. Ze zonderen zich nog al af van de groep en zoeken ook geen toenadering. Waar wij juist tussen de Koreanen gaan zitten en meegaan in de cultuur en regels. De Franse rijders lappen dit aan hun laars en gaan op plekken staan waar de Koreanen niet over denken te gaan staan bij de uitleg van de trainer. Op zich vreemd met een eigen Koreaanse trainer. Alleen Jerremy is wat spraakzaam en heb ik al wat leuke gesprekken mee gehad. De Fransen doen zich voor als de beste. Helaas voor hun komt dat op het ijs nog niet tot zijn recht…

https://youtube.com/watch?v=YLmR1blOZN8%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Behoorlijk druk dus. Het ijs heeft het met het warme weer ook moeilijk. De bochten zijn nu aardig stukgetrapt. Hoewel je de meeste Koreanen hier niet war of koud van ziet worden, ploeteren de “mindere” Koreanen en de Europeanen zich een baan door het slushpuppie.

Na de ijstraining weer een after ice. jeuj!

Vandaag weer een sprongtraining. Ook Dennis probeer ik wat te sparen om het einde te halen en hij ging achter een koreaan schaatspassen doen. We zijn op zoek naar dezelfde hoogte (of diepte). Dat moet nog even wachten, maar we gaan de goede kant op

https://youtube.com/watch?v=ojp7-veqI7U%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Na de trainingen weer de bekende uitwerksessies. We stonden eigenlijk te wachten op de trainer die de dag afsluit. Iedereen moet daarop wachten anders weten ze niet wat de volgende dag zal brengen. Dat duurde even en op een gegeven moment kwam hij binnen met een doos… Wat blijkt. Hamburgers (dubbele met kaas) en cola voor de hele ploeg! Huh? Verbaasd vroeg ik of dit vaker gebeurde maar dat viel wel mee. Af en toe. Op mijn vraag van wie dit kwam liepen de antwoorden uiteen van de Fransen (die er net bij kwamen) tot de Russen (die in een ander stadion bij het Nationale team traint) aan toe. Niet duidelijk geworden. Maar daar maalde de rijders niet om volgens mij, de meeste namen gewoon een 2e!

Op het gemakje opeten. Voor Dylan haalde we een magnetronmaaltijd. Hij is immers ziek en mag geen hamburger. Het deerde hem ook niet gelukkig! Het moet toch niet gekker worden!

Tot nu toe gaat alles heel goed. We hebben een goed hotel en de trainingen gaan ook goed. Ze zijn wel zwaar maar dat had ik ook wel verwacht.

Het is wel jammer dat maar een paar jongens een beetje Engels kunnen want nu kan je niet echt dingen vragen. Ik vind het wel gek dat de trainer steeds met de stok loopt. Maar hij gebruikt m tot nu toe alleen om mensen vooruit te duwen als ze moe zijn.

Met fiets en looptrainingen kan ik ze nog wel aardig bij houden maar met ijstrainingen kunnen de Koreanen het wel langer volhouden. Maar ze zijn volgens mij ook wat ouder als ons. Ik denk dat ze tussen de 17 en 19 zijn.

We gingen zaterdag naar een honkbalwedstrijd. We dachten we kopen daar wel kaartjes want ze spelen bijna elke dag dan zal het vast wel niet zo druk zijn. Wij naar balie toe hebben ze alleen nog maar staanplaatsen. “Goeie”. Maar toen kwamen we een vrouw tegen die gunde ons zitplekken. Komen we het stadion in, was het zo vol dat we op de trap moesten zitten. Na een tijdje gaat dat vervelen dus hadden we wat gegeten en waren we weggegaan.

Zondag naar Lotte World was ook wel “goeie”. Ze hadden ook gewoon achtbanen binnen. Dat was wel erg. Het was wel druk dus waren we maar in een paar dingen geweest.

Laats!

Ik weet het dat ik wat achterloop met het bloggen van mijn en onze ervaringen. De trainingen in combinatie met het slechte slapen wat ik nog steeds doe maken mij bijna net zo moe als de mannen. Dat betekent dat ook ik vaker een “Dagga zet”of “een slaapsessie houd” 😉

Vandaag dus rustdag 2. Vandaag gingen we naar een groot binnen attractiepark. Dat moest wel want buiten was onze laatste hoosbui van de stage.

Hier midden in Seoul staat het grootste overdekte attractiepark met achtbanen etc. Lotteworld.com:

Bij binnenkomst vie lin het midden van de grote hal het onrome gat op. Wij erheen en zagen beneden hetvolgende:

Een heuse ijsbaan. En er werd nog geshorttracked ook! Hoewel wij zien dat als shorttrack zoasl hier geschaatst wordt. De Koreaan ziet het als schaatsen.

https://youtube.com/watch?v=WVGNGPOCkyU%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Na een tijdje dit gadeslagen te hebben gingen we voor de attracties.

Hier stonden we voor te wachten maar er stond verder niemand te wachten. Toe de rit over was bleek aan de achterkant een aardige rij te staan en stonden wij dus bij de uitgang…. Laat maar zitten op naar de volgende attractie.

https://youtube.com/watch?v=wB4PKxPn4Ag%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Je denkt van tevoren dat zo boot niet heel hoog gaat zo binnen. Nou.. je maag keert zich toch aardig om! Het blijft een vrije val. Wij zaten ook natuurlijk helemaal achterin om het beste gevoel te ervaren!

Daarna nog even een “trieste pose nr 1” 😉

Op een gegeven moment werd alles afgezet en kwam er een heuse sambakaravaan voorbij met alles erop en eraan!

Ook voor de kleintjes. Je ziet ze hier niet maar Dylan en Dennis stonden zwaar mee te swingen.

Nog even het park van de bovenkant. Het heeft 4 verdiepingen met verschillende attracties dus ook een mooi overzicht.

Deze was wel heel gaaf. Een achtbaan die dwars door het park gaat. En hard ook!

https://youtube.com/watch?v=u8q1gAq-BB4%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Zo kwamen wij door die achtbaan heen 🙂

Ook hierin werden we aardig door elkaar geschut. Beetje jammer van de wachtrij van 20 minuten. Bij sommige attracties was deze 40 tot 60 minuten en die hebben we dan ook maar overgeslagen.

In het 4D filmtheater. 3D film met bewegende banken. Voelt ook net echt.

Nog een sfeerbeeldje. Ik denk dat Liz (mijn dochter) jaloers op me is. Er was een hele afdeling voor kleine kinderen.

Nog even de ijsbaan vanaf “beneden”. Met politieagent en al. En in het midden de eeuwige shorttracker die op zijn 60e nog een rondje schaatst.

https://youtube.com/watch?v=bv27KqArRNc%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Trieste posefoto nummer 2. Dylan en Dennis zijn 15 en dan doe je dit blijkbaar niet. Zij verwachten nu ook dat mijn vriendin jaloers is en boos dat ik geposeerd heb (als een sneue toerist ;)) We gaan het meemaken, ik weet wel beter.

Voor zover even de belevenissen. Ik heb de jongens thuisgebracht na een paar uurtjes. Dylan loopt al een paar dagen te kwakkelen en was het wel zat. Ik zilde nog even naar de Mall voor wat inkopen om het overgewicht in mijn koffer op de heenweg (100,- boete) te overtreffen.

In de metro zitten heel veel mensen TV te kijken op hun mobiel. Ze hebben hiervoor een antenne en hoe het verder werkt weet ik niet. Ik zie alleen in mijn ooghoek dat er van alles te zien valt. Ze lopen ook gewoon TV te kijken wanneer ze de metro uitgaan. Niemand kijkt er van op als ze midden in het pad stil gaan staan als het spannend of leuk is.

Over telefoons hoef je je hier zeker geen zorgen te maken. Verwacht niet met je iPhone 4 dat je voorloopt. De nieuwe iPhone is nog niet uit maar volgens mij loop je hier achter als je met een iPhone 4 staat. Echt iedereen belt of smst of speelt spelletjes of whatever op zijn telefoon in de metro. En als ze dat niet doen…. dan slapen ze (gumminekken dan)

Dit is ook een veel voorkomend beeld op de stations en op straat. Mensen waarvan ik de leeftijd op gezicht schat van 70 jaar of ouder. Verkopen van prullaria of eten. Soms met meerdere op een rij en dat je denkt: “Dat raken ze nooit kwijt!” Bijna sneu om te zien. Ook op straat ‘s avonds laat kartonnen vouwen en kranten ophalen dat je verwacht dat ze lekker thuis moeten zijn en kijken naar de Koreaanse Paul de Leeuw. Maar of ze een huis hebben….

Morgen begint een nieuwe week. De 2e en de laatste. Gaat niet snel (want ik slaap weinig :)) Maar toch alweer bijna voorbij. Het zal zwaarder worden voor de jongens. Ze hebben al een week in de benen en ziet ze op het randje van moeheid bungelen. We gaan er tegen aan en zien wel wat de week brengt!

Vandaag de laatste training voor de rust en ook de laatste dag van de Jappanse langebaan vrienden uit Nagano. Zoals gezegd werd het een looptraining i.p.v. een schaatstraining. We gingen eerst een heel stuk wandelen/dribbelen voordat we bij het beginpunt waren. De groep met rijders stonden iets verderop en ginger en ineens vandoor. Ze gingen blijkbaar 3 grote rondejes door het Olympisch park. Heuvel op heuvel af… Niet weten hoeveel ze moesten lopen of hoever het zou zijn zijn ze er maar ingevlogen. Het ging goed. Zoals gezegd als het op lopen of fietsen aankomt is het verschil kleiner dan op de schaats. Hoewel er nog altijd verschil zal blijven. Dylan kwam in 33 minuten als 12e binnen van de 35. Dennis volgde iets later in 37 minuten. Nu dan toch echt even rust tot maandag!

In de morgen stelde ik voor om naar een markt te gaan om spulletjes of souvenirs te kopen. In een week een 2e cultureel uitje zagen ze niet zo zitten en bleven thuis. We gingen immers ‘s avonds ook nog wat leuks doen en ze wilde liever een “dagga zetten” Ik vertrok dus met toeristenboekje op naar een oude markt downtown Seoul.

De “Poort van Seoul”

Beetje gek. Onder deze brug was allemaal plek om te “picknicken” aan “het water”. Het rook niet heel fris en was heel donker. Toch blijkbaar gezellig genoeg voor mensen om te gaan zitten. Ik zat nu ook in downtown Seoul en dat betekent ook het armere deel van de stad.

Straatbeeld 😉

Dit district welke bekend is om zijn (zwarte) markten is onderverdeel in verschillende straten. Hierboven een “schoenenstraat” (met verigens weer meerdere straatjes) vol met alle soorten schoenen. Zo zijn er meerdere “thema’s” Handig als je dus gericht zoekt naar schoenen, kleding of bv boeken.

Bij het lezen van bovenstaand bordje vroeg ik mij af WAT ze nu precies wilde. Dat werd niet duidelijk. Of je moet misschien dat nummer bellen…

Hier dus een straat vol met allemaal boekverkopers

Nog een straatbeeld 😉

De koeriersdienst zoals bekend in heel Seoul. Vaak oudere mannen die van alles vervoeren.

Zoals hierboven een afgeladen voertuig vol met allerlei pakketten.

Gevalletje afgevallen lading. Wie schuldig is weet ik niet. Ze waren al aan het opruimen toen ik voorbij liep. Ze waren wel druk tegen elkaar aan het (schelden) praten wie waarschijnlijk de schuldige was.

Hele haantjes! Halve haantjes waren in de aanbieding! 😉

Een “straatje” met allemaal warm etenverkopers. Kun je aan het stalletje opeten. Soort “Friet van Piet” maar dan meer “Kat van Myong bhat” 🙂 Ik ben overigens nog geen schildpadjes en varkenspootjes tegengekomen zoals 14 jaar geleden bij dergelijke standjes. Misschien toch een vooruitgang? Stinken doet het nog altijd wel!

Zoals Erik Huisman al aangaf in een van zijn reacties. 4 Is een ongeluksgetal in Korea. Je ziet dus regelmatig liften zoals hierboven. Ook kennen ze geen begane grond. Dat is gewoon Floor 1.

Vanuit de markt snel naar het hotel naar de jongens want vanavond gingen we naar een… Honkbalwedstrijd. Honkbal is populair in Korea, zeker na de winst op de OS in Beijing 2008. Ik denk wel zo’n beetje nummer 1 sport hier. Mr Lee van de receptie had voor ons gekeken. Het begint om 18.30 uur. Ok 17.30 uur die kant op is op tijd dus. Het is niet heel ver bij ons vandaan. We kwamen 17.45 uur aan bij het stadion en in de taxi stond al een wedstrijd aan. Het zal toch niet…. Gejuich uit het stadion. Zal wel warmgooien zijn dacht ik. Op naar de kassa. Uitverkocht alleen nog een paar vrije plaatsen. Die verkochten ze voor het stadion los. Ik had me al door hun heen gewurmd omdat ik geen zin had in valse kaartjes. Nu zijn zij dus de enige die nog kaartjes hebben. Plaatsen van 8.000 Won voor 5.000 Won. (3,33 euro) Doen maar dus. We kwamen binnen. Ik dacht dat het niet zo druk zou zijn maar bij het binnenkomen kwam er een enorm gejoel en gejuich op je af. 60.000 man helemaal uitzinnig. Afgeladen vol en dat maakte behoorlijk indruk.

Wel balen dat die MR lee van de receptie het verkeerd had met z’n half 7. Het was om 5 uur al begonnen. En dan blijkt het vrije stoelkeuze te zijn. Nou de trappen stonden al helemaal vol. Geen stoel vrij dus! Ja sommige wel vrij maar weer bezet met een vlaggetje of iets dergelijks en dan word geacht daar niet te gaan zitten. Zijn ze ff gaan eten ofzo. Een wedstrijd duurt immers tussen de 3 en 5 uur!

Dan maar verder even genieten op de trap.

https://youtube.com/watch?v=OFrn_qhHofk%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

https://youtube.com/watch?v=NYUvtuB2Vjs%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Wat een sfeer he. In het stadion komt het nog 10 keer harder aan kan ik je zeggen. Ook constant vermaak met spelletjes e.d. Ook het beroemde Kisstime wat bekend is bij Baseball in Amerika.

https://youtube.com/watch?v=5ruNylKtKTY%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

We zijn niet heel lang gebleven. Konden nergens eigenlijk onze draai vinden. Hebben wat gegeten en nog wat gekeken en maar naar het hotel gegaan.

Ok. Nog 1 laatste sfeerbeeld dan:

https://youtube.com/watch?v=Mbxl0kx5xDI%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1

Morgen nog een lekker rustdagje!